Łk 2,1-14(15-20) 

Tłumaczenie:

1 *Stało się zaś w dniach owych:

Wyszła uchwała od cesarza Augusta [by] spisano całą ekumenę.

2 Ten spis pierwszy stał się [gdy] władającym Syrią [jest] Kwiryniusz.

3 I podróżowali wszyscy [by] spisać-się, każdy do swego-własnego miasta.

4 Wspiął-się-w-górę zaś i Józef z Galilei z miasta Nazaret do Judei do miasta Dawida,

które nazywane-jest Betlejem,

dlatego [że] jest on z domu i po-ojcu-rodu Dawida,

5 spisać-się razem z Marią zaręczoną mu

będącą w-ciąży

6 *Stało-się zaś w tym [jak] byli oni tam-na-miejscu:

Dopełnione-zostały dni [by] rodziła ona.

7 I urodziła ona syna jej tego pierworodnego,

i spowiła-w-powijak (w-pieluchę) go,

i ułożyła w żłobie (korycie),

 dlatego-że nie było [dla] nich miejsca w gospodzie.

8 I pasterze byli w wiejskiej-okolicy tej przebywający-na-polu

 i strzegący straży nocy nad pasanym-stadem ich.

9 I anioł Pana stanął [przed] nimi,

 i chwała Pana świeciła-wokół nich (oświecała ich),

 i bali-się bojaźnią wielką.

10 I mówił** im anioł:

 Nie bójcie się!

 Oto bowiem zwiastuję wam (ewangelizuję wam) radość wielką,

 która będzie wszystkiemu ludowi,

11że urodzony-został wam dzisiaj Zbawiciel,

 który jest Chrystusem Panem w mieście Dawida.

12 I to wam znakiem:

 znajdziecie dziecko zawinięte-w-powijak i ułożone w żłobie.

13 I niespodziewanie *stało się:

 razem z aniołem ogromna-liczba armii nieba wielbiących Boga i mówiących**: 14 Chwała w wysokościach Bogu

 i na ziemi pokój w ludziach upodobania!

15 I *stało się,

 jak odeszli od nich do nieba aniołowie,

pasterze rzekli** do siebie-nawzajem:

 przejdziemy zatem aż do Betlejem

i zobaczymy to powiedziane** to [co] się-*stało,

które Pan dał-poznać nam.

16 I szli spiesząc się,

 i odnaleźli tak Marię i Józefa, i dziecko ułożone w żłobie.

17 Zobaczywszy dali-poznać o tym [co] powiedziane** rzeczonego** im o chłopcu tym.

18 I wszyscy ci słyszący zadziwiali-się [nad tym] [co] rzeczone** przez pasterzy do nich.

19 Maria zaś wszystkie zatrzymała te [co] powiedziane** razem-zestawiając w sercu jej

20 I zawrócili pasterze wychwalający i wielbiący Boga z-powodu wszystkich,

 które usłyszeli

i zobaczyli,

tak-jak rzeczone**-było do nich.

Objaśnienia do tłumaczenia:

-1b: oikoumene to ludzie zamieszkujący cały ówcześnie znany świat, czyli w praktyce imperium rzymskie; pochodzi od oikos – dom, siedziba występujące w 4c, niestety nie da się jednorodnie przetłumaczyć

-4c: patria to pochodzenie po ojcu, chciało by się tłumaczyć „ojczyzna”, ale nie chodzi o miejsce, lecz klan, rodzinę, plemię, ród

-7b: sparganoo to czynność zawijania malutkiego dziecka, tak by je okryć i utworzyć zawiniątko, dziecko w powijaku

-7c: fatne to coś, z czego karmi się zwierzęta; też stajnia

-7d: topos to bardzo określone, konkretne miejsce np. jakiegoś ważnego wydarzenia, nie w sensie przestrzeni do przebywania; sens może być taki, że nie tyle zabrakło miejsca, ile to nie było właściwe im miejsce, w którym mieli się znaleźć

-7d: katalyma pochodzi od czasownika katalyo – rozprzęgania zwierząt w czasie odpoczynku w podróży

-8a: w czasowniku agrauleo chodzi o to, że nie żyje się w mieście, w osadzie ludzkiej, w zabudowaniach, lecz na polu, pod gołym niebem

-8ab: słowa poimenes – pasterze i poime – stado wypasanych zwierząt mają ten sam rdzeń

-8b: w „strażach nocy” chodzi najprawdopodobniej o czuwanie w nocy w określonych odstępach czasu

-14b: eudokia to dobra wola, zadowolenie, przyjemność, łaskawość, życzliwość; czasownik eudokeo oznacza podobanie się, bycie zadowolonym, szczęśliwym

-15e: to rema to gegonon – participium od czasownika ginomai – jak w 15a, 13a, 6a i 1a – trudno przetłumaczyć w formie przymiotnika

-19: symballo to zderzać razem, zestawiać, łączyć, gromadzić, zawrzeć układ, porównywać wnioskować, wyrabiać sobie pogląd; nie chodzi więc o szczegółową i staranną analizę poprzez dekompozycję i rozkładanie na czynniki pierwsze, ale o syntezę

Struktura, najważniejsze obrazy i motywy:

Opowiadanie wyraźnie dzieli się na kilka „scen” rozgrywających się wydarzeń: scena ogólna dziejów ludzkiego świata i konsekwencje działania jego władców w w.1-5; scena narodzin w Betlejem w w.6-7; scena na polu z pasterzami, aniołem i armią aniołów w w.8-14; znalezienie dziecka, zaznajamianie wszystkich, powrót w w.15-20. Dominującym motywem w pierwszej jest spisanie-się. Tylko tu władcy: cesarz i Józef na wzór patriarchy są podmiotami działającymi.

Miasto Dawida łączy pierwszą i trzecią. Pole i wiejska okolica zarazem kontrastuje, jak i wiąże się z miastem poprzez Dawida, pasterza-króla. Dativus „wam” w 10a odpowiada dat. „wszystkiemu (całemu) ludowi” w 10b. Pasterze są przedstawicielami ludu ST i zarazem pierwszymi z ludu NT, wybranego przez Boga, by być zbawionymi. Tekst przepełnia radość, dobroć i dużo światła, która usuwa bojaźń. Tu znajdujemy więcej kontrastów: noc - światło, Pan, Zbawiciel, Chrystus – niemowlak, anioł – wielka liczba, armia – pokój, ziemia - niebo, wysokości – ziemia, Bóg – ludzie.

Druga, choć narracyjnie centralna, jest najkrótsza. Co charakterystyczne, Maria jest tu główną bohaterką, przejmując niejako opowiadanie (por. w.5). Ostatnia jest najmniej „spójna scenicznie”, najwięcej ruchu, najwięcej „aktorów”, ale też najwięcej „statycznego” mówienia o mówieniu** – słowny przekaz staje się centralnym motywem.

            Bożonarodzeniowe opowiadanie ogranicza się do podania najważniejszych informacji. Widzimy, jak z biegiem historii chrześcijaństwa „obrosło legendą” i uzupełniane jest o wiele dodatkowych obrazów: grota, różne zwierzęta w stajni, ubóstwo rodziny, niegościnność gospodarzy, starość Józefa, śnieg itd. Historia nie zaspokaja naszych potrzeb wizualizacji wszystkich okoliczności. Wtrącenie o tym, że nie było miejsca w gospodzie w 7d jest podobne („dlatego że”) do wtrącenia o tym, iż Józef jest z domu Dawida w 4c – nic nie wnosi do posuwania narracji naprzód, ale każe skupiać się na jednym: zawiniętym dziecku nie gdzie indziej jak w żłobie i nie gdzie indziej jak w Betlejem, mieście Dawida. Wokół Marii i pasterzy tworzy się pierwszy Kościół słuchających ewangelii, który przejmuje od aniołów wielbienie i chwalenie w ten sposób tworząc niebiański dwór Boga na ziemi.

Tekst grecki w wersji PDF.

Iwona Slawik